احکام و آداب عقیقه نوزاد

عقیقه کردن یکی از سنت‌های بسیار توصیه شده دین اسلام است. هر خانواده بدو تولد فرزندشان، عقیقه می‌پزند تا بیمه و ضامن سلامتی و سعادت فرزندان ایشان باشد. بنابراین ضروری است احکام و آداب سنت عقیقه را بدانیم تا به درستی انجام شود. در مقاله حاضر، احکام کلی عقیقه را برمی‌شماریم:

۱.عقیقه کردن یک سنت مستحب و موکد است و انجام آن واجب نیست.

۲.مستحب است عقیقه را در هفت روزه‌گی نوزاد انجام دهند، در غیر این صورت تا قبل از بلوغ کودک فرصت هست.

۳.کسانی که در کودکی برای آنها عقیقه انجام نشده است، می‌توانند در شرایط مناسب برای خود عقیقه بدهند.

۴.در عقیقه کردن بین فرزند دختر و پسر، تفاوتی نیست و مستحب است برای همه فرزندان خود عقیقه دهیم.

۵.بهتر است برای فرزند پسر، گوسفند نر و برای فرزند دختر، گوسفند ماده قربانی شود. هرچند همسان نبودن بلااشکال است.

۶.سن حیوان عقیقه اگر شتر است، سنش کمتر از پنج سال نباشد، اگر گاو است، کمتر از دو سال نباشد، اگر بز است، کمتر از یک سال کامل نباشد، اگر گوسفند است، کمتر از هفت ماه نباشد.

۷.شرط اصلی در حیوان عقیقه سالم بودن و فربه بودن آن است و بهتر است عیبی در آن نباشد.

۸.خوردن پدر و مادر از گوشت عقیقه کراهت دارد و بهتر آن است که خانواده نوزاد از عقیقه تناول نکنند.

۹.مستحب است قبل عقیقه کردن، هنگام سر بریدن حیوان قربانی و بعد از عقیقه دعا بخوانند.

۱۰.مستحب است موی نوزاد و عمل سر بریدن ذبح حیوان در یک مکان صورت بگیرد.

۱۱.در عقیقه حتما باید حیوان قربانی و گوشت آن توزیع شود و نمی‌توان معادل آن مبلغی پرداخت و صدقه داد.